عصیان

...

با تکیه بر ناباوری دیروز و تزویر امروز میگشتم از پی پوچی که ناجی ام گردانی . لبه ی پرتگاه نشستم نمیدونم این تزویر لعنتی قصد چه دارد دلیلی میخواستم برای جنگیدن چقدر بی هوا سرگرم تقارن میشوم انگار بسط فقط همینم بود لعنت به امیدی که منت انتظارش باشد چرا به وقت تفاهم اینگونه نمیشوم این چه خط مشی بود که بر خویشتن مینمودم سوختن ریسمان دیوانه وار نگاهم را پرت میکند .

دلنوشته ی تزویرگری که ادراکی جز عدم حالیش نمیشد.

 عصیان1304

عصیان...

باز هم شب شد و انکار فردایی مبهم که چه تضمینی خواهم گرفت . البته درک اینکه واسه رسیدن به هدفم مانعی جز خودم ندارم سخته ولی باز این افکار پوچ ولم نمیکردند مگر در پی هر سختی گشایشی نبود؟ پس چرا این کابوس تمومی نداره .چه به آرامش خیال چه به تلخیه واقعیت من فقط همین الان زنده ام باید میجنبیدم تا عقب نمانم صبح نزدیک است و من همچنان درگیر قیام . اما از کدام سو ؟   سعی کردم که همیشه غیر قابل پیش بینی باشم ولی حال دیگر واقعا غیر قابل پیش بینی شدم که فردا هستم یا نه. راهنمایم جهل بعد از پشیمانی بود میدونستم کارم اشتباهه ولی نمیتونستم جلوی خودمو بگیرم در کل قربانیه عصیان...ادامه مطلب